5 sierpnia 1957 roku program American Bandstand, prowadzony przez Dicka Clarka, zaczął docierać do każdego zakątka Stanów Zjednoczonych. W USA stał się najważniejszym muzycznym widowiskiem estradowym, wywierającym ogromny wpływ na cały tamtejszy rynek. Wcześniej, jako Bandstand, był popularnym, ale regionalnym show nadawanym od września 1952 roku przez telewizję w Filadelfii.
Amercian Bandstand, który z filadelfijskiej stacji przeszedł najpierw do ABC Television Center w Los Angeles, a potem do USA Network, był emitowany nieprzerwanie do października roku 1989, a jego gospodarz – Dick Clark, stał się człowiekiem instytucją.
9 sierpnia 1963 roku brytyjska telewizja rozpoczęła emisję cyklicznego programu rockandrollowego Ready Steady Go! Cykl reklamowany był hasłem Tutaj zaczyna się weekend! Emitowano go w piątkowe wieczory. Program prowadzony był przez Keitha Fordyce’a oraz ciągle wówczas modną Cathy McGowan. Atrakcją pierwszego odcinka tego muzycznego serialu był Billy Fury – ówczesny idol angielskiej młodzieży.
Ready Steady Go! szybko stał się wiodącą produkcją muzyczną brytyjskiej telewizji. W pierwszych odcinkach jako melodię sygnałową wykorzystywano ówczesny przebój The Surfaris Wipe Out, a wkrótce potem rolę tę przejął hit 5‑4‑3‑2‑1 świeżo upieczonej rockandrollowej formacji Manfred Mann. Sukces programu doprowadził do powstania w 1964 roku magazynu Ready Steady Go oraz siostrzanego programu Ready Steady Win!, poszukującego nowych popowych talentów. Niespełna dwa miesiące po starcie – 4 października w Raedy Steady Go! wystąpili Beatlesi. Zaśpiewali wówczas (z playbacku) Twist And Shout, I’ll Get You oraz She Loves You. Udzieli także krótkiego wywiadu Dusty Springfield, której kariera solowa właśnie się zaczynała.
Ready Steady Go! popularyzował rock and rolla i jego muzyczne okolice konsekwentnie. Łączył przy tym profesjonalną (jak na owe czasy) prezentację gwiazd i gwiazdeczek z rozrywką. Ostatni program – funkcjonujący nieco wcześniej pod zmienionym tytułem Ready Steady Goes Live! – został wyemitowany 23 października 1965 roku. Wśród gości ostatniej edycji byli: Mick Jagger, Eric Burdon (The Animals), The Spencer Davis Group, Alan Price i grupa The Who.
Konkurencyjny program dla Ready Steady Go! wystartował w brytyjskiej telewizji wieczorem 1 stycznia 1964 roku. Nazywał się Top Of The Pops. Był nadawany na żywo. Prowadził go DJ Jimmy Savile, a Denise Sampey „puszczał” single. Ten pierwszy show otworzyła Dusty Springfield z wspomnianym wyżej przebojem śpiewanym z playbacku. Po niej w studiu pojawili się Stonesi z Wanna Be Your Man, The Dave Clark Five z Glad All Over (wówczas numer 1 w BBC), The Hollies z nowością na liście BBC – piosenką Stay, a także Swinging Blue Jeans z Hippy Hippy Shake, Cliff Richard i The Shadows z Don’t Talk To Him, The Beatles z She Loves You, Freddie & The Dreamers z piosenką You Were Made For Me i wreszcie w finale Gene Pitney z hitem Twenty Four Hours From Tulsa.
Program Top Of The Pops miał zdecydowanie więcej szczęścia od swojego konkurenta. Zaplanowany był co prawda na sześć odcinków, ale nadawany co tydzień, prezentujący nagrane na żywo i sfilmowane aktualne przeboje, dotrwał do XXI stulecia, stając się swoistą ikoną kulturową.
Pisząc o telewizyjnych programach bliskich rock and rollowi, trudno nie wspomnieć legendarnego, długowiecznego Ed Sullivan Show w USA. To jednak temat na zupełnie odrębny odcinek. Podobnie zresztą ma się rzecz z naszą Telewizyjną Giełdą Piosenki, która w latach sześćdziesiątych, choć była ubogą krewną wspomnianych produkcji, cieszyła się w Polsce sporą popularnością.
Na kontynencie niewątpliwie najbardziej cennym programem był Musikladen emitowany w latach 1972‑1984 przez pierwszy program państwowej telewizji zachodnioniemieckiej ARD. Musikladen stanowił kontynuację pierwszego muzycznego programu telewizyjnego w RFN Beat Club, emitowanego w latach 1965‑1972 przez tego samego nadawcę. Musikladen opierał się na popularnym w latach 60. i 70. formacie koncertów w telewizyjnym studio z udziałem publiczności. Do listopada 1984 roku wyemitowano 90 odcinków o długości około 45 minut każdy. W programie wystąpili wiodący światowi wykonawcy muzyki pop‑rock, okazjonalnie także folku, bluesa i jazzu. Polskim akcentem w historii Musikladen był udany występ w październiku 1979 zespołu Dwa Plus Jeden z utworem Easy Come, Easy Go.
