Warto przypomnieć, że 7 marca to bardzo ważna data w historii miasta. W tym dniu, w 1330 roku Tarnów zyskał prawa miejskie.
W tym roku, w przeciwieństwie do lat poprzednich, nie odbędzie się popularna uroczystość na tarnowskiej Starówce, w której udział brali najmłodsi tarnowianie. Jak informuje magistrat, ze względu na zwiększoną zachorowalność na grypę i liczne nieobecności dzieci w przedszkolach, władze miasta zdecydowały o odwołaniu „słodkich urodzin”. Impreza odbędzie się w innym terminie. Mieszkańcom o okrągłej rocznicy nadania praw miejskich przypominają okazjonalne materiały graficzne prezentowane w publicznych miejscach i na autobusie MPK. Dodajmy, że w najbliższym czasie, na placu Kazimierza, pojawi się wielkoformatowa wystawa dedykowania historii Tarnowa. Zorganizowany zostanie także konkurs wiedzy o mieście.
Początki Tarnowa
Pomimo, że w Polsce doszukać możemy się wielu nazw miejscowości związanych z Tarnowem, jak i jednoznacznie brzmiących, to właśnie Tarnów w Małopolsce od początku był największy i najsłynniejszy.
Właścicielem ówczesnej wsi Tarnów był Spycimir herbu Leliwa, któremu zawdzięczamy rozpoczęcie budowy zamku na Górze św. Marcina. W okazałej warowni gościły wybitne i sławne osobistości, takie jak Kazimierz Wielki, Władysław Jagiełło, Zygmunt Stary, królowa Bona, król Węgierski Jan Zapolya, Jan Kochanowski czy Mikołaj Rej.
Wraz z nadaniem praw miejskich przez króla Władysława Łokietka w 1330 r., Tarnów stał się ważnym ośrodkiem w regionie. Drewniana zabudowa miejska zaczęła być wypierana przez budynki murowane, których budowa powiązana była z powstaniem pierwszej cegielni w 1378 r. Z biegiem lat pozycja miasta znacząco wzrastała. Najświetniejsze lata dawnego Tarnowa przypadają na przełom wieków XV i XVI, kiedy poza okazałym zamkiem na północnym zboczu Góry św. Marcina, za czasów Jana Tarnowskiego miasto doczekało się wałów i murów miejskich otaczających zwartą zabudowę 200 domów. W tym czasie działały już kanalizacja, drewniane wodociągi doprowadzające wodę do studzien – cystern w Rynku, czy szkoła. Liczne rzemiosła zorganizowane były w kilkunastu cechach. Kościół parafialny wzniesiony po lokacji miasta został podniesiony staraniem dziedziców do godności kolegiaty. W XVI w. Tarnów liczył ok 1200 mieszkańców. Na przestrzeni kolejnych lat był ważnym ośrodkiem handlu. Już w XVI i XVII wieku tarnowscy kupcy handlowali między Gdańskiem i Budapesztem, docierali do Lwowa, Lipska i Norymbergii, a nawet sporadycznie do Amsterdamu. Kolejne stulecia równie chlubnie zapisały się na kartach historii miasta. Tarnów systematycznie się rozbudowywał. Cechy i drobne zakłady prowadzone przez mieszkańców zaczęły być rozbudowywane, bądź w późniejszym czasie przekształcane w pierwsze obiekty przemysłowe.
Bibliografia:
– K. K. Czapliński, tekst S. Potępa, TARNÓW, wyd. Interpress, Warszawa 1991 s. 6-7.
– M. Tomaszewski, Tarnów, Wędrówka w przeszłość z kartą pocztową, wyd. SCAN, Tarnów 2011 s. 159.
– http://www.tarnow.pl/Miasto/Ciekawostki/Historia-miasta/Dzieje-Tarnowa
– https://tarnow.pl/Miasto/O-Tarnowie/Historia-miasta/Kalendarium
