W jednej z tarnowskich galerii handlowych sprzedawców poszukują trzy stoiska: jedno zoologiczne i dwa odzieżowe. Oprócz kreatywności, zaangażowania i otwartości wymagana jest znajomość aktualnych trendów w modzie oraz wyczucie koloru i stylu. W zamian sklepy zapewniają „elastyczny czas pracy”, „wynagrodzenia z atrakcyjnym systemem nagród”, nawet „upusty na odzież”. W drugiej galerii handlowej w mieście butiki potrzebują sprzedawcy na pół etatu i zastępcy kierownika. Wymagania podobne.
– Mamy dużą rotację pracowników. W tym roku jedna z ekspedientek zdecydowała się na studia dzienne, a druga przeszła do innego sklepu. Trzeba było poszukać kolejnych osób, jednak wcale nie jest łatwo znaleźć dobrego sprzedawcę – zapewnia kierownik salonu młodzieżowej sieci.Sprzedawca to najbardziej poszukiwany pracownik na tarnowskim rynku. Sytuacja nie zmienia się już od kilku lat, na dodatek z roku na rok
ofert przybywa. W 2011 roku było 236 wolnych miejsc pracy dla ekspedientów, rok później – 340, w 2013 – 220, 2014 – 381, 2015 – 378. Na początku września br. na potencjalnych sprzedawców czekało 370 propozycji.Dlaczego tak wiele sklepów poszukuje sprzedawców?
– Brak chętnych z powodu niskich wynagrodzeń. Proponowane płace wynoszą od minimalnej pensji krajowej, czyli 1850 zł, po 2200 zł brutto. W okresie próbnym pracodawcy z reguły oferują najniższą płacę – wyjaśnia Justyna Pędrak, zastępczyni naczelnika Wydziału Instrumentów Rynku Pracy tarnowskiego Powiatowego Urzędu Pracy. Do pracy za ladą nie przyciąga zmianowy system.
Bardzo zróżnicowanie zarabiają sprzedawcy w tarnowskich galeriach handlowych. Na niewielkim stoisku ekspedientka bierze za godzinę 6 złotych na rękę, niewiele więcej, bo 9 zł netto za godzinę otrzymuje sprzedawczyni w prywatnym sklepie niebędącym salonem żadnej sieci. W odzieżowej sieciówce wynagrodzenia są już większe – sięgają około 2 tys. zł netto wraz z premią.Wymagania dla sprzedawców nie są zbyt wygórowane. Wystarczy wykształcenie zawodowe, ale niekoniecznie handlowe. Chcąc stanąć za ladą spożywczaka, trzeba mieć książeczkę sanitarno‑epidemiologiczną, w innych sklepach przydatna jest znajomość obsługi kasy fiskalnej.Jeśli pracodawca poszukuje sprzedawcy i jednocześnie magazyniera, mile widziana jest też umiejętność obsługi wózka widłowego.
Sprzedawca nie jest łatwym zawodem, nie wszyscy się do niego nadają.
– W osiedlowym sklepie spożywczym trzeba obsługiwać pijanych klientów, w sieciówkach z ubraniami umieć doradzić, wytrzymać, kiedy klienci przychodzą na pięć minut przed zamknięciem, oraz wyrobić dzienny utarg. Jednak wszędzie należy być uśmiechniętym, miłym, nie można mieć złego dnia ani żadnych problemów – przekonuje Karolina, sprzedawczyni w sklepie z damską odzieżą. – Praktyki miałam w różnych sklepach, ale najcięższa praca jest w spożywczych dyskontach, tam nie wiem, czy bym wytrzymała.
Każdy sklep to inna branża, na której trzeba się znać.
– Zaczynałam praktyki wiele lat temu jako sprzedawca w sklepie kosmetycznym. Lubiłam kosmetyki, dużo o nich wiedziałam, więc z chęcią dzieliłam się wiedzą, a klientki bardzo mnie lubiły. Dziś nadal pracuję w handlu, ale w branży wnętrzarskiej. Wiadomo, że ludzie są różni, ale im trudniejszy klient, tym większe wyzwanie – uśmiecha się Marta sprzedająca meble. – Kupujący często uważają, że wiedzą lepiej i za wszelką cenę chcą udowodnić, że mają rację. Na niemiłych klientów mam sposoby. To wszystko kwestia wyrobienia pewnych zachowań i dostosowania się do ich nastroju.
Pracodawcy narzekają też, że często pracę sprzedawcy traktuje się jako tymczasową, w związku z tym nie wykazując zbyt dużego zaangażowania, a rotacja pracowników jest bardzo wysoka.
