10 września 1972 roku reprezentacja Polski w piłce nożnej zdobyła złoty medal na Igrzyskach Olimpijskich w Monachium, pokonując w finale Węgry 2-1.
Po nieudanych eliminacjach do Mistrzostw Europy celem drużyny Kazimierza Górskiego było zakwalifikowanie się do Igrzysk Olimpijskich w Monachium. Mimo trudności Polacy ostatecznie awansowali pokonując po drodze Greków, Hiszpanów oraz Bułgarów. Ekipa Kazimierza Górskiego znalazła się w gronie 16 najlepszych drużyn z 84 zgłoszonych do eliminacji.
W fazie grupowej turnieju polska reprezentacja gładko pokonała Kolumbię 5-1 oraz Ghanę 4-0. Szczególny mecz odbył się 1 września 1972, kiedy Orły Górskiego pokonały drużynę NRD 2-1.
W drugiej fazie rozgrywek 8 najlepszych drużyn zostało podzielonych na 2 grupy. Reprezentacja Polski zremisowała najpierw Duńczykami 1-1, by w następnym meczu pokonać faworyzowaną ekipę Związku Radzieckiego 2-1. Ostatni mecz tego etapu zakończył się zdecydowaną wygraną 5-0 nad Marokiem. Polacy zajmując pierwsze miejsce awansowali do finału, gdzie czekali Węgrzy.
Ostatni mecz turnieju rozgrywany w strugach deszczu na Stadionie Olimpijskim w Monachium oglądało z trybun 60 tysięcy osób. Zdaniem ekspertów, za zdecydowanych faworytów finału uchodzili Madziarzy. Tuż przed przerwą zgodnie z oczekiwaniami bramkę trafili Węgrzy, którzy wykorzystali błąd Kazimierza Deyny. Zawodnik Legii Warszawa już w 47. minucie zrehabilitował się bramką dającą wyrównanie, a 21 minut później wyprowadził Polaków na prowadzenie, którego nie oddali do końca meczu. Wspomniany Deyna został królem strzelców turnieju z 9 bramkami na koncie. Wygrana otworzyła złoty okres w historii polskiej piłki nożnej.
