Wciąż nie wiadomo, czy płocki Orlen odkupi od Grupy Azoty SA zakłady w Puławach. Ale wiadomo, że w Puławach rośnie w siłę opcja, która mocno opowiada się za tą zmianą. Być może w obliczu strat, które odnotowały tamte zakłady, są to poszukiwania dla nich bezpiecznej na przyszłość przystani. Dążenia te mogą jednak pokrzyżować niedawne wyniki wyborów parlamentarnych.
Sprawa zakładów azotowych w Puławach, które wchodzą w skład Grupy Kapitałowej Azoty SA, ciągnie się od czerwca. Wtedy, za sprawą Jacka Sasina, ministra aktywów państwowych, do opinii publicznej dotarła wieść, iż możliwa jest sprzedaż puławskiej spółki koncernowi Orlen w Płocku. Orlen przejawiał duże zainteresowanie możliwą transakcją, Azoty były bardziej powściągliwe. Na kilka dni przed wyborami parlamentarnymi Tomasz Hinc, prezes zarządu Grupy Azoty SA, w wywiadzie dla TEMI powiedział: Obecnie trwa badanie due diligence puławskich zakładów Grupy Azoty. Dopiero po zakończeniu tego procesu i przedstawieniu konkretnej oferty przez Orlen można będzie rozpocząć etap negocjacji, którego zwieńczeniem może być zaakceptowanie oferty lub też jej odrzucenie. Ewentualna sprzedaż akcji Puław, jeśli ma nastąpić, musi odbyć się na warunkach korzystnych dla Grupy Azoty SA i jej przyszłości.
Rozgorzała gorąca dyskusja, w czasie której przeciwnicy możliwego w przyszłości rozwiązania wskazywali, iż odłączenie Puław od reszty Grupy Azoty wpłynie na jej znaczne osłabienie, zwolennicy podkreślali, że nie ma takiego niebezpieczeństwa. Swego czasu szeroko komentowaliśmy ten temat na naszych łamach.
Dyskusja w tej sprawie nadal trwa, ale ostatnio przeniosła się ona przede wszystkim do Puław. Tamtejsze środowisko coraz bardziej zdecydowanie wyraża wolę sprzedaży puławskiej spółki Orlenowi. Nastroje są wyraźnie „antytarnowskie”, co nie zaskakuje.
Tarnów jako kanibal…
Jak wiadomo, Puławy od czasu utworzenia w 2012 roku Grupy Kapitałowej Azoty SA, nie były zadowolone z fuzji z Tarnowem. Od początku też przekonywały one, że jako największa spółka najwięcej wnoszą do całej Grupy i Grupa zarabia głównie dzięki nim. Niektórzy puławscy działacze określają Tarnów jako… kanibala.
Dzisiaj, gdy ważą się losy zakładów w Puławach, nastroje „antytarnowskie” powróciły ze zdwojoną siłą. Wyraża je nie tylko część związkowców z tej spółki, ale również niektórzy samorządowcy z powiatu. Na ostatniej sesji rady powiatowej – na wniosek klubu radnych PiS – została przyjęta uchwała w sprawie przyszłości zakładów azotowych GA w Puławach. Mowa tam jest m.in. o niekorzystnej konsolidacji Grupy Azoty, która ma siedzibę w Tarnowie.
W uchwale czytamy między innymi: W pełni wspieramy wszystkie działania zmierzające do wyjścia Grupy Kapitałowej Grupa Azoty Zakłady Azotowe Puławy SA z Grupy Azoty z siedzibą w Tarnowie oraz do połączenia jej z silnym podmiotem gospodarczym, dającym szansę na rozwój, wzrost zatrudnienia, a także zdobywanie nowych rynków zbytu na produkty Grupy Azoty Puław. Gwarancją tej stabilizacji jest z pewnością Orlen.
Czy to ma sens?
Ponadto radni powiatowi zaapelowali do innych samorządów z powiatu puławskiego, jak i całego województwa lubelskiego, o podejmowanie podobnych uchwał „wspierających” wyjście puławskich Azotów spod tarnowskiej kontroli.
Mamy więc tu do czynienia z czymś zupełnie odmiennym w stosunku do stanowiska większości tarnowskich radnych, którzy w lipcu przyjęli uchwałę o treści: Rada Miejska w Tarnowie apeluje do Parlamentarzystów, a w szczególności do Parlamentarzystów ziemi tarnowskiej, o pilne podjęcie wszelkich możliwych działań mających na celu uniknięcie ewentualnej utraty części aktywów Spółki Grupa Azoty SA z siedzibą w Tarnowie poprzez przejęcie spółki Grupa Azoty Puławy SA przez inną spółkę należącą w większości do Skarbu Państwa, którą jest PKN Orlen SA.
Janusz Wiśniewski, menedżer, w latach 1990-2009 wiceprezes i prezes tarnowskich Azotów, w magazynie Tarnów.pl (nr 4/2023) pisze m.in.:
Obawiam się, że dołączenie Puław do czebolu pod nazwą Orlen nie ma żadnego sensu biznesowego, a nawet jest bardzo ryzykowne nie tylko dla pozostałej części Grupy Azoty, ale przede wszystkim szkodliwe dla polskiej gospodarki i konsumentów. Mam nadzieję, że to tylko zagrywka przedwyborcza dla uspokojenia nastrojów załóg i odwrócenia uwagi od rzeczywistych przyczyn powstawania strat. Monopolizacja całych sektorów gospodarki i ręczne jej sterowanie prowadzą wprost do bankructwa nie tylko firm, ale także państwa (…).
Prezes wszystko może…
Można jednak przypuszczać, iż ta „antytarnowska” krucjata, którą obserwuje się w Puławach, wynika nie tylko z zaszłości, uprzedzeń, poczucia krzywdy i pretensji do Tarnowa. To także wyraz obawy o przyszłość firmy. W pierwszym półroczu 2023 spółka w Puławach odnotowała ponad pół miliarda zł straty netto. Puławianie doszli więc do wniosku, że warto zbratać się z wszechmocnym Orlenem, że tak będzie bezpieczniej. Dotychczasowe zapewnienia z kręgów prezesa Kaczyńskiego, że prezes Obajtek wszystko może dla wielu stały się rodzajem magii.
Bardzo aktywna w zabiegach o odłączenie Puław od Tarnowa jest zakładowa „Solidarność”, która już uzyskała poparcie u polityków rządowych: Artura Sobonia, Przemysława Czarnka, Leszka Kowalczyka i Michała Moskala.
Jeśli weźmiemy pod uwagę niedawne słowa Daniela Obajtka, który nie widział innej przyszłości dla Puław jak ich obecność w kierowanym przezeń koncernie, sprawa wydawała się raczej przesądzona. Tak było aż do niedzieli, 15 października. Uzyskane w wyborach parlamentarnych przez ugrupowania opozycyjne wyniki skłaniają do wniosku, iż mają one szansę utworzyć swój rząd – KO, Trzeciej Drogi oraz Nowej Lewicy – i, rzecz jasna, powołać nowego ministra skarbu. Czy po sformowaniu nowego rządu koncepcja sprzedaży Puław Orlenowi pozostanie aktualna? Dziś wydaje się to mało prawdopodobne.
